Ebedi Üzüntü/Sonsuz Aşk/Fani Çocuk

Eskiler her şeyi bilir, her şeyi görür ama uyarmaz. Görmezlikten gelir fani yaşamları. Eskiler uyarmak ister, aç gözünü çocuk demek, kulağından çekip ensene bi' tokat patlatmak ama o uyarılar cennetten kovulmaya sebeptir.Bunu bilir ve susarlar. Konuşmaz, istese de yapamaz. Çünkü Tanrı çocuklarının üzüntüsüne dayanamayıp konuşan Eskilerin ağızlarını mühürlemiştir. Elbetteki Tanrı hata yapmaz ama neden Eskiler çocukların çektiğini görüp ebedi üzüntüye mahkumdur? Eski yazıtlarda yazmaz suçları, günahları nedir bilinmez? Neyin kefaretidir ki bu ebedi üzüntüye mahkumdurlar. Şirk koşmak? Yapmazlar, yapamazlar. Arafın ta kendisidir Eskiler. Çocuklarının halini görüp ölesiye üzüntüyle kavrulurken Tanrıya aşkla taparlar. Tanrı bunu bilir, muhtemelen hoşuna da gider ama çocuklarına kavuşmalarına izin vermez. Belki kıskanıyordur? Kimbilir...