ödev

besliksimit.blogspot.com/2009/04/ipucugg.html

çabuk oku, özetini çıkar. yazılı yapıcam, ağzını burnunu kırarım!

Read more...

Lets talk about us!

Kişi kendine ait olanları kağıda döküyorsa bunun iki nedeni vardır;
1. Yazma, çizme, karalama, yaratıcılık konusunda çok kısırdır. Elinden en fazla bu gelmektedir.
2. Gerçekten kendisini yazmak istiyordur ki bi' ilgi arsızlığı yok değil.

Ben her iki sınıfı da kapsıyorum sanırım. Ama bu sefer 2.si geçerli. İlgi arsızlığı kategorizasyonuna girmeyen cinsten. Neyse, girizgah budur. Detaylı açıklamalar önümüzdeki dakikalarda haber bültenimiz içersinde verilecektir.

İnsanın doğum tarihiyle, hayata karşı duruşu nasıl şekillenir bilmiyorum? Mühendis olmanın getirdiği müspet ilim yolunda ilerlemenin omuzlarımda bıraktığı o hissiyat yüzünden inanasım da gelmiyor ama Rezzan Kiraz ve türevleri benim gibi insanları bi garip tanımlıyor. İkizler diyolar! Takke diyorum, çok terbiyesizsin diyolar. Basıp geçiyorum, yapacak bi' şey yok. Velhasıl-ı kelam bu ikizler hayvanı hayata farklı bakıyor, sürekli canları sıkılıyor, daldan dala atlıyorlar, bir anları bir anını tutmuyor, böyle meymenetsiz, huysuz, bi garip bi cthulu oluveriyorlar. İnsanlarda hemencecik kaçıveriyor. Kaçmayın len! İnsan şaka yapabilen bi' hayvandır.

Ok Dusty! Ben de hem fikirim, melek değilim elbette. Ama iyi bir adam olmak için elimden geleni ardıma koymuyorum( i dont want you on my back, i want you on my front-hey gidi hey meydey, fathimin terimi). Yine dağıldı konu ki yazma konusundaki asıl beceriksizliğim bu sanırım; A'dan başlayıp Z'ye gelmek. Halbüse benim amacım Abdürrezzak yazabilmek. Laurence Sterne yaparken iyi tabi biz yaparken tü kaka. Tabi ya! Tristram, döv lan i.neleri!

Şimdi; hayata olan duruş, bakış açısı vs. Ne bok dersek diyelim? Beni kati olarak bir yere yönlendiriyor. Değişim! Ama aslolan kendisi, ayrı yollara sapmak değil mevz-u bahis, benim hayata tutunabilmemi sağlayabilecek bir göz yanılması. Bunu istiyorum hayattan. Kısa süreli göz yanılgıları, her daim ama. Kısa, periodik, çok sancılı olmayan tutunabileceğim dallar istiyorum. Çoğu zaman buluyorum da. Hayatımın hiçbir döneminde tamamen mutlu olmadım, mutsuz da. Ama istediğim sanırım bu; Spiralin sürekli dönmesi ama ekseninin değişmemesi.

Read more...

There is still hope...

Sorularla başlayan metinlerin içeriği ile alakalı şüphe duyarım. Şişirme gibi gelir. Çerçevesiz bir yazıya sınırlar çizilmesi hoşuma gitmez. Yönlendirilen, dikte edilen yazılardan korkarım ki çok da haklı olduğumu düşünüyorum; yazarın ne düşündüğünden ziyade benim metinden ne aldığım önemlidir. Çapımın ne olduğunu bilir, ona göre hülyalara dalarım. Fazlasını beklemem, isterim belki ama bu beklentinin içine girmem. Bir arkadaşa bakıp hemen çıkarım. Haddini bilen bi' adamım, yeteneklerinin sınırlı olduğunu, iki s.kindirik cümle karalayınca dostoyevski moduna girmem-hoş ortak yanlarımız çok var ya neyse :) - mütevazilik mayamda var. mütemadiyen fermente ediyor kendini, arada sırada alkol ve gaz çıkartıyor; ego tatmin ediliyor akabinde ise öze dönüş; tevazu, çapsal optimizasyonlar vs vs.

Şu sıralar arayışta olan, ne aradığını bilmeyen, bulduğunda tatmin olacağından şüphe duyan, eksik taşların yerine oturmasını bekleyen ama bu madeni nerde veya nasıl bulacağını bilmeyen insanların-ki O.Atay'ın Tutunamayanlar'ı sırf bu insanlar için yazılmıştır; en azından umudum o yönde- sürekli kendisine yönelttiği ama bir türlü yanıtını alamadığı sorular sürekli gözlüğümün 4-5cm üzerinde uçuşuyor. Arada bakıyorum, takip etmeye çalışıyorum. Pufff! ninca gibi kayboluyorlar ortadan, geride bıraktıkları gri duman da cabası. Dissatisfaction; hangisi olmamakla beraber bi' filmde rastlamıştım bu tabire. Ziyneb insanı "aaa, benim zamazingo la bu demişti."- ziyneb kızımız bu kadar kaba değil elbette, ara sıra basıyor küfürü, hiç eşmeyelim o konuyu. Velhasıl-ı kelam ben diyorum ki acaba bende de bu b.ktan mı var? Yoksa pipirik mi yapıyorum. Cevabını elbetteki bilmiyorum...

Tutunamayan Selim Işık;

Gerçekmişcesine bağlandım adama, aslında hem Turgut Özben'e hem Selim'e. Birbirini tamamlıyorlar gibi geliyor. Gözlem, analiz vb. değil, istek, olmasını arzu ettiğim sanırım bu. Selim ölmeseydi de Turgut'la beraber kaybolsaydı. Basmane Garında mola verseler, telefon çaksalardı akabinde; "Padewan! geldik biz, fazla kent kartın varsa versene be hacı!"


There is still hope...

Ummak, bazen o kadar güç oluyor ki kafa patlatmaktan nefes alamıyorum.
Anyway,there is still hope...

Read more...