Collage behind my eyes
28 Ekim 2009 Çarşamba
Ceketimi alıp çıktım! Hep bunu yapabilmeyi istedim, belki hiç fırsat olmadı ama ben hep istedim...
Kelimeler hep bi' zor, can sıkıcı gelmiştir yazarken ama hiç bu kadar sinirimi bozmamıştı. Yazamamak, yazmak istemek, becerememek, çabalayamamak.
Mecalim yok!
Zor durumda kalınca, insan konuşmak isteyince ve konuşamayınca ya ağlamalı ya da bunu tolere edecek başka bir yol bulmalı. İçinde dağların birikmesine izin vermemeli.
Dün hayatım için bi' milattı. Bazı şeyler kökünden geri dönmemek üzere değiştirilmeli sanırım.
Ağlamak?
I know there is a way, My future is not set, For the tide has turned But still I never learned to live without regret...
0 yorum:
Yorum Gönder