Hayıflanmak...
17 Eylül 2010 Cuma
Bazı şeyleri çok geç keşfediyorum. Ve geçen tüm bu zaman zarfında yaptıklarım anlamsız geliyor, eksik, tamamlanmamış, yavan!
Gece-Günebakan-Kelimeler...
6 Temmuz 2010 Salı
Akşam şerifleriniz hayrolsun Ayşe. Görüşmeyeli bana olan sinirlerinizi Kardeşler Kasabının çırağı Çolak Memet'e aldırdığınızı duydum. Lütfen doğru olduğunu söyleyiniz kuzum. Çok şakacısınız Ali Bey. Şakacı olduğunuz kadar kırıcı da olabiliyorsunuz. Sizinle yaşamaya başladığımdan beri hayatımda çok fazla değişiklik olmadı. Eskisine kıyasla daha fazla üzülüyorum orası ayrı konu. Özür dilerim Ayşe. On kez, yüz kez, sonsuz özürlerimi kabul edin lütfen. Yaptıklarımın kefaretini ödeyebilecek bir özür yok ama kabul edin beni. Olduğum gibi, bundan sonra olacağım gibi...
Ali Bey! Biz sizle beraber hiç sabahlamadık. Güneşi gören cümleler ya da uyumayıp gözlerini dinlendiren kelimelerimiz olmadı hiç. Bugün günebakanlara eş olsun sohbetimiz olur mu? Olur Ayşe, emir telakki ederim. Göz yaşlarıma aldırmayın lütfen! Gözüme toz kaçtı hepsi bu. Ne eksik ne fazla. Kim demiş, gidilmeyen yollar, atılmayan adımlar için insanlar üzülürmüş. Turgut bile ağlamadı ben mi ağlıcam? Hem Eskişehir-Ankara yol ayrımı Turgut'u hep yormuştur değil mi?
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)